hepsinin bir oyun oldugundan cok, ve daha cok isyan yüzünü döndügünde, soldugunda sokaginizin lambasi, iz birakip gidersin pencerelerden, cekilir bir mum alevi tenimde, olmayacak böyle, böyle berbat bir öksürük arasinda, sen.
karanligina kavusur yildizlar, iste öyle bir yerde, üsür mü bir evin duvarlari, uyanmasin diye hayallerin, gercekler ayak uclarina basarken, olmayacak böyle, berbat bir kabusun arasinda sen.
Bu kalabaliklarin tenhasinda, Gözünde bir bicak ucu parlar, kiyilarindan döndügün bir deniz gibi ,asi, firtinanin vakti sessizliginden belli, olmayacak böyle, bu suskunlugun onulmaz cigliginda, sen...
E.Cav 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ersoycav Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.