Yoðruluruz yaratýlýþýmýzýn, onca gizeminde
Örnekleri bir bir bize sunan;
Tüm o yüce varlýðýn özüdür, hakkýmýz da
Þekli verir, insana ve tabiat anaya
Yaþam boyu sanatýmýzýn ve edebiyatýmýzýn içinde
Saðlam unsurlarla, bezenmiþtir
Zira “Ýnsan ve kâinat” her þeyin içinde bir unsurdur
Hakk’ýn hükmü altýnda;
Ýlahi hikmetle donanýmlý, iki has varlýktýr
Hikmetler yatar, onlarýn yaratýlýþýnda
&&&&&
Özlem ve tutkuyla, yanarsa beden
Hazan mevsimidir, önünde giden
Vuslat çiçeðiyle, kalkarsa neden
Ýlkbahar yaðmuru, yýkar derinden
Gelde bir bana sor, kahroldum dilden
&&&&&
Öyle bir yücedir ki, Ulu Allahým
Kâinatý insan için, yoktan var etti
Ýnsaný da; kâinat için, meydana getirdi yokiken
Yeryüzüne, sahiplensin diye
Yerde ve gökte olan her þeyi, emrimize ve istifademize sundu
Ýnsan ve kâinat, birbirine muhtaçtýr
Bunun da idrakinde olunca insan, niye?
Ýlahi özle; tabiat varlýklarýný bünyesinde eriterek, özümlemiþtir
Üstümüze yüklü, bunca mana ve anlamlar çözülsün diye
Gül ve Bülbülün aþký, hikmetleriyle doðmuþtur
Meþakkatler içinde geçer de gider, onca hayat
Deðerlerimizin her biri, tabiat ile bütünleþir
Kâinatýn yaratýlýþýnda ki, tek gayesiyle
Birer si mge, kýymetiyle doðarlar
Çünkü varlýklarýn, tümünden
Yaratýlýþýn hikmetine, gark olmasý beklenir
&&&&&
Gül görkemine daldým kaldým, ses içte buðulandý
Tüm varlýk ipotek içinde, aþk’ýn ile sýnandý
Öylesine muzdariptir ki, sesssizlik içinde gül
Meftun oluþta da yanarken, gülün aþkýyla bülbül
Gül güzelliðinin içinin, içinin de içinde
Zira aþkta; güzelinde, güzeline meyilde
Gülün bundandýr ki bülbülde, çözülemez sýr aþký
Gül bülbülden anlayýþ ister, bülbülse sever meþki
Gül hicraný bülbülde tutar, aþkýn okunu atar
Deðer hikmeti bilsin diye, nazýn ipine takar
Bülbül istemiyle yanarken, gülse keyfine bakar
Dem Hasý dibe çökmeyince, yakar ki Allah yakar!
Kâinat ýn orta direði, gülün aðzýyla inler
Gül sevgisi olmazsa aþk’ta, bülbülü de kim dinler…
&&&&&
Ýç benliðimize yönelme ve gerçek özümüze ulaþma isteði
Tüm benlðimizin içinde, çalkalanýr
Allah’ýn üstünlüðü ve eriþilmez olmasý, vasýflarý ile tümleþir
Bu bir yoldur
Gül ile bülbülün, o temsili aþk’ý
Onun etrafýnda þekillenince, aþklarýmýz yüceleþir
Ve bu aþklar, hangi boyutta olursa olsun
Hakk’ýn yoluna, ulaþtýðýnda birleþir
Yaþandýðýmýz; tüm gözler önündeki, bu hikâye ile
Gül; benliðimizde ki, nefis duygusunu çürütür
Bülbül’ün, Gül’e olan yüce aþký ile
Bunun neticesidir ki, ruhlar yumuþar
Hep güzeliðe, koþarlar
Uzun zamandan beridir ki
Benliðimiz susar; kalpte, ulvi bir istek baþlar ki
&&&&&
Sazýmýz gönülden çalýnca, gönlümüz dille taþlar
Gülün o pak yüzü, içimde bin bir sýzý
Bülbülüm gülüme, çaldým durmadan sazý
Bir tek can gülüþe, caný vermeye razý
Eðer ki giderse, yetiþmez bile tazý
Gülün de hep nazý, cümle âlemi yaktý
Kusunca al kaný, figaný arþa aktý
Yaktý öz’ü bülbül, oysa kaybeden âþk’tý
Yenir lokma deðil, el aldý bülbül baktý
Þimdi o aþk’adýr, benim bütün feryâdým
mest edince aþkým, takatsýz kaldý adým
Ben garip bir kuldum, ad olsun sana yâdým
Aþkýndan ben düþtüm, bil ölüme susadým
Sen ki bu hakîri, bilmezmisin ki nalân
Aþkýndan duymazým, kimdir kapýyý çalan
Dünya da fanidir, her þey yalan ve dolan
Ebedi gerçektir, mahþerde haklý olan…
Aldanýþta yanan, bizleriz
Yolun son deminde de, bu sefer gerçek olan aþký bekleriz...
(26.12.2011)AZAP…
Þiirime deðer katan seçici kurul ve tüm can dostlara gönül dolusu selam olsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… -Dert üstüne dert sundun… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!