GÜNEŞ VERSE BİZE YEDİ RENGİNİ, ŞİMDİ ZENGİNLERDİK ÖYLE DEĞİL Mİ?

Daha dün görmüþtüm güneþi, tan yeri aðarýrken ufukta.
Bu gün ne çabuk yorulup akþam kýzýllýðýna büründü yamaçta.
Daha bir gün olsun, dilediðim hayatý yaþamazken ben.
Bu kýr saçlý baþtan kaç yaz, kýþ gelip geçti, bilmem ki.

Gök kuþaðý rengi bakýþlarým, kaybolup gidiyor halimde,
Yorgun güneþ, kýzýla bürünmüþ, gün akþam olmadan batýyor artýk.
Gök kuþaðý rengindeki gözlerimde ne hayal, ne düþ kalmýþ.
Çektiði acýlarla yüreðimi büyüten gözlerimdeki ýþýk sönüyor artýk.

Her eylülde sararýp solan ömürden günler gazel gibi dökülüyor artýk.
Yedi veren gülleri gibi açýp çoðalmýyor, artýk bana umut olan hayallerim.
Gün batýmýnda çatlak dudaklarýma deðmiyor artýk narçiçeði dudaklarýn.
Yüreðime kar yaðýyor, üþüyen ellerimi tutmuyorsun, gülüm yüreðinle artýk.

Artýk üþüdü ellerin, yüreðinle beni sevmiyorsun be gülüm.
Yoksa senin kapýna da mý kar yaðýp kýþ geldi be güzelim.
Hatýrladým da o güzel saçlarýna kar yaðdýðý günleri,
Þimdi diyorum çýksa da güneþ, verse yeniden yedi rengini diyorum.
Gençleþip zenginlerdik þimdi ikimiz birden, öyle deðil mi diyorum…


25.12.2011
Cahit KARAÇ



Sosyal Medyada Paylaşın: