RABİANAME

Ne muratlar yalan oldu bu yolda
Ne uykular bölündü
Umarsýz adreslere yelken açtýkça gönül
Meçhule düþtü yönüm
Kýrbaçlar eskittim sýrtýmda
Prangalar çürüdü inadýmdan
Bir kusura esir ettim kendimi
Ar denen hücrede seyretti ömür.


Ne eyvahlar edildi bu yangýn yerinde
Ne ikrarlar çiðnendi bir bilsen,
Tufanlar koptu bir zaman nefs-i þehirde
Ummanlar uyudu naçarlýðýma
Karalar karardý durdu
Þafaklar pejmürde tanlar acizdi atmaktan
Bir kara geceye esir oldu muratlar.


Ne feryatlar yükseldi biliyor musun
Nihayetsiz kalmakallardan
Ebabilller zuhretti semamda
Kanlý taþlar yaðdý hayallerime
Yetmezdi Eyyub`un sabrý
Hamzan`ýn kuvveti yetmezdi bu hýþýma
Aðladým Yakub gibi hasretine
Yokluðun Yusuf kadar sabýrlýydý.

Ay gülümser bilir misin Rabia
Yarýna ümitle bakan gözlere
Özlemekse çok yaman
Þarkýlarýn bilmediði bir makam
Kalemlerin daha yazamadýðý bir þiir
Özlemek zor, çetin bir gece gibi
Acýyý anlamak kadar karýþýk
Ömür kadar narin
Ve zaman gibi diktatör.


Faruk Atli..




Sosyal Medyada Paylaşın: