İÇ ÇATIŞMA

Hüzne doymamanýn açlýðý var karanlýðýn bakýþlarýnda
Yüreðimi aydýnlatamýyor yýldýzlarýn muþtusu
Beynimin hücrelerine sýkýþmýþ bir düþü hýrsla siliyorum
Umudumu körükleyip beni maviliklere götürüp
Birden yere fýrlatýp aðrýmýn sýzýsýna dokunmasýn diye...

Bu hallerimi çocukluðumu bildiðim gibi bilirim
Birikmiþ korkularýmdan kaleler yaratýrým
Tutar özümü öper içine saklarým..

Bilmem ki bir ben miyim kendine göçebe
Uçurumun kenarýnda sürekli ayaklarýna bakan
Boþuna bu savaþ meydanýnda naralar atmam
Ne zaman aþmaya çalýþsam duvarlarý,
Çaresizliðimin kanatlarý çarpacak suratýma...


Býrak beni,
Kelimelerin boðazýmý sýktýðý dar vakitler kapýmda
Kaçak bir söz gibi satýrlardan fýrlayýp yine de
Dokunamýyorum gamzelerimdeki dudak neþene
Kocaman kainatýn ortasýnda
Beli bükük yaþlý umutlardayým
Parçalanmýþ bir yaþamýn soluduðu
Cinnet anlardayým

bu gece kalkýp yýldýzlarý vurdum kahkahalar atarak
Yakamozlarý topladým avuçlarým kanarcasýna
En çokta martýlarý öldürdüm
Ölü limanýn artýk kumsalýmda kumlar tedirgin
Üzerime basan gölgeler ürkek
Dokunmayacaðým size gölgeler
Yansýsýn gözlerinizin gerçekliði deniz bakýþlarýma
Biliyorum ki sustukça ben
Sizler konuþacaksýnýz
Ýnsanlar arasýndaki bu
Aðýr ve kanlý didiþmeyi anlatacaksýnýz
Diyeceksiniz ki;
“ kazdýðýnýz mezarlar kendinizin
kimseler görmeyecek sizi
kimseler bilmeyecek
bir biz aðlayacaðýz size”…

Sosyal Medyada Paylaşın: