ŞİİR GÖZLÜM

Seni sevmekle, sessizliðine vuruldum
Bir adým öteden sana koþarken..
Bütün umutlar, küskün, iki dudak arasýnda,,

Þimdi yokluðunla..!
Gecenin zifiri karanlýðýnda,
Ölümle yaþam arasýnda, voltalarým..
Sende git.. sabahý olmayan gecelerimden...
Sende git.. beni darma duman ettiðin bu þehirden..

Seni sevmekle her gece kalbimi formatlarken...
çölde ki serap gibi seni sevmek...
Ömrümün zemheri ayazýnda,
Hasta kalbimin dermaný seni sevmek..

Seni sevmek...
Karda açan, bir çiçek...
iki denizin kavuþma arzusu,,
Seni sevmek...
Kelimelerin kifayetsiz kaldýðý bir þiirin...
Öznesi sen yüklemi sen anlamý sen...

Seni sevmek...
Daraðacýnda son arzum sen diye haykýran..
Bir mahkumun özgürlüðe kavuþmasý..
Seni sevmek, sensiz seni yaþamak olsa gerek...

Seni sevmekle, dilim de prangalý öznesiz cümleler..
Sana susamýþ sevda türküleri sazýmýn telinde ...
Sessizliðime sarýyorum
Sensizliðin kanayan yaralarýný
Sensizliðe büründüm
Kalbim senle dolup senle taþarken

Seni sevmekle...
Kanatlanan tüm melekler adýn anar gökyüzünde
Yaðmur misali yaðarken gönlüme
Seni anlatan öznesiz cümlelerin boþluðuna,
Yoklugunu yazarak dolduruyorum..
Neredeysen gel artýk þiir gözlüm...


RAÝF ÞEFKATOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: