daðý taþý inletti sonsuz haykýrýþým, neden bir sen görmedin gözümdeki efkârý. ellerimi açmýþým sanadýr yakarýþým, duymayý hiç istemedin sözümdeki efkârý.
þiir yazmak isterim dalgalarýn kýyýsýnda, her bir dizesi hüzün olan. gururumu aldým ayaklar altýna bir akþam vakti çýktým geldim kapýna, pencerenden öflez bir ýþýk süzülüyordu, karanlýk geceye inat. elinde sigaran camýn önüne gelip gidiyordun, gölgeni görüyordum. ama sana gelemiyordum.
bir sýzý oturdu kalbimin tam içine, sensizlik düþüncesine daldým. yorgun bir yürektim tarih boyu ezilen, durmadan horlanan, mezatlarda satýlan, sevdalarýný bile yaþayamayan.
ýssýzlýðýn kýyýsýnda oturdum, yaðmurdan sýrýlsýklam olmuþ bir halde. bir aþýðýn çýðlýðý dedim uçan kuþlara. yitirilmiþ umutlar ikliminde sensizlik limanýnda.
karanlýk sokaklarda þimþek gibi çakmadan, sevdanýn ýrmaðýna çaðlayýp da akmadan, giderken ey sevdiðim ardýna hiç bakmadan, bilmeyi hiç istemedin özümdeki efkârý.
Hüznün þafaðý henüz yeni doðuyordu, Ankara’ya saðanak bir yaðmur yaðýyordu.
Coþkun MUTLU Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.