Daha dün kýrlarda koþardým,
coþardým anne.
Bir çelik çomak yeterdi bana,
hep gülerdim anne.
Derdim yoktu, vergim yoktu
bilmezdim bunlarý anne.
Daðlar,dereler benimdi alabildiðince
Neþe içinde hep koþar dururdum anne.
Þimdi öyle mi ya?
Evde üç cocuk,bir de haným
Kafamda bir yýðýn plan ve tasalarým var.
Sabah yedi akþam beþ
Duvar içinde hapsolmuþ
bir iþyerindeyim anne.
Özlüyorum o eski çocukluk günlerimi,
uçurtmalarýmý ve özgürlüðümü.
Kimseye hesap vermeden,
gelecek kaygýsý gütmeden
yaþadýðým o güzel günler geri gelir mi anne?
Aslýnda biliyormusun,büyüdüm artýk
ben bir bir memurum anne.
Talip KAZGI
(28 ARALIK 2009 P.tesi-Kütahya)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.