Kendi boþluðumda Yok olur giderim guruptan daha kýzýl Düþer içimden yaðmurlar San baharlardan ayrý Uçar göçmen kuþlar misali Sýcak iklimlere aklýmýn çocuklarý
Ne halkalý þeker kalýr ellerimde Cemresi geç gelmiþ topraðým kendime Ulaþýlmazdan sýratlar kurulur Her geçiþte düþerim ateþine nefsimin Yandýkça soðutur bir umut bedenimi Kor nedir ki içimdeki közlenmiþ yaralara
Ses verirken sokaktaki diðer çocuklar Hep körebe gözlerim duvarlarýnda Viran kirli boyalar sürülür alnýma Avuçlarým siler terli ateþini Yinede koþarým panayýr meydanýna Çocukça izler kocaman bedenimden sarkar Büyümekten usanmýþlýklar dizlerimi kanatýr Her defasýnda usanmam yinede içerim Usanmam düþmekten geçerim yinede sýrattan
Her gün batýmýnda baþým düþmeden yastýða Kurduðum bilmem kýrk küsur mahkemenin Mübaþiri aklým O söyler ben bozarým günün hesabýný Bozdukça alazlanýr içimin közleri Yandýkça üþüyen yanlarýmý ýsýtýrým inatla Eðlensin diye masallar uyarlarým aklýmýn çocuklarýna Ninniler söyler dilim Uyuruz zamanýn koynunda …
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çeşminaz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.