Aþkýn yüreðime battý Her bir yaným kan revan Kaný boþ ver kadýn, Sensizlik içime oturdu.
Dilim söyleyemedi adýný Anlatamadý içimdeki, Ucu bucaðý olmayan o kadýný!
Zaman dörtnala koþtu Akrep, yelkovanla yarýþtý Kadýn! Senin gidiþini bana, Saat bile unutturmaya çalýþtý.
Gökyüzüne her baktýðýmda Umutsuz çehreme güneþ ýþýk oldu Gölgelerimi deðil, seni gördüm ben Kanýmdan sýzan damlalar bile, Sen diye sýzdýlar bileðimden.
Söyle be kadýn!
Þimdi kim? Senin gibi sevecek Hangi ten? Hangi beden? Kanayan yüreðime teselli verecek.
Unutturur mu? Seni bana yeni bir nefes Diner mi acýlarým?
Ah be kadýn!
Hüzün dolu yokluðun Ben… Sensizliðe isyan ederken Kim bilir sen? Kimlere teselli oldun.
Yok artýk yok, senden yana umudum!
Anladým! Anladým ki!
Ben sana kadýným dedim kadýným! Sen adamýna, sen! Adamýna...
22.12.11 - Lokman Bekler Sosyal Medyada Paylaşın:
ByLokman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.