(Meyvesi Olmayan Umuttan Kimse Ölmez) /2 Blackless
(Meyvesi Olmayan Umuttan Kimse Ölmez) /2
Hâlâ ýsrarlýsýn gözlerini açýk tutmaya Bir kaç gün bu dünyadan çalmaya Kabaca sývamýþsýn yaþamýn yaralarýný Pençelerden iz kalmamýþ Yanaklarda… Þakaklarda…
Havanýn tatlýlýðýndan ürperiyor Ufuktaki umut tepeleri hâlâ Vazonda… Yel baþaklarýnýn uzun sorguçlarý Dünün sönmeden yatýþan sancýlarý
Ne kadar yaþar bu yalancý sýva Çökmeye yüz tutmuþ duvarlarýnda Ne kaldý göçen yýllarýndan Yanýk hissiz avuçlarýnda
Yalnýzlýkla beslenen sessizlik Var gücüyle yapýþan tenine
Salýnan tohumlarýn zamanýnda rüzgâra ‘Meyvelendi ‘Þimdi Vahþi bir hayvan gibi kýstýrýlmýþsýn kapana
Giydiðin beden deðil sýrtýndaki Ýskeleti ayakta bir ceset Nafile boþaltýyor yakýcý kanýný Utançtan ezilmiþken gururunun hortumlarý
Aðýrlaþmýþ göz kapaklarýn Patlak gözlerinin üstünde Leþ kokulu kafesler hazýr her an inmeye Kirpiklerine… Ve hala ýsrarlýsýn onlarý devirmemeye
Hani! Nerede ahkâm kesen laflarýn Bir avuç tüyden daha aðýr deðildi Bu güne kadar alýnan günahlarýn Gözlerin fal taþý gibi açýk Gýrtlaðýnda sessiz bir çýðlýk Kesik Kesik Göðüs kafesinin içinde yok mu bir eksik
Can kýrýklarýn dökülmüþ akýyor çaðlayan gibi Unuttun mu? Doðanýn kusurlu yaratýklarý ölüme mahkûm ettiðini ‘Söyle’ Hangi kuþlara yem ettin kalbini
Gece ateþ ettin ýskaladýn say kendini Açýk tüm yeþil kerpiç duvarlar ‘Ýþte o an geldi’ Tanýnmamýþ bedenlerin Huzura teslim edildiði