Düşlerim Var Ana

Düþlerim vardý benim
Umut gemisi gibi sularda dolaþan
Mavinin gözlerine beyaz kaþ çizen düþlerim
Enkazý denizin dibinde yosun baðlayan
Bazen balýk misali oltaya takýlan
Mavi dünyasý tutuklu
Yaþatmanýn içinde
Can çekiþen.



Bu yüzden,
Ölü balýklarýn içinde deniz kokuttum,
Batýk gemilerin öyküsünü denizine yazdým.



Düþlediðim vardý benim
Beklenmedik bir an da karþýma çýkan
Sessiz bakýþýnýn soluðun da dallarýma bezden dilekler baðlayan
Sarardým acýlarý mevsimlerden makara gibi yüreðime
Canýmý hüzünlere pay eder muhatabýna yollardým
Çiçek açsa da rüzgara karþý yanlarým
Topraða yaslanýrdý gövdem
Aðlardým...



Bu yüzden,
Yeþilin içinden topladým kuruyaný
Kendi gücümle çevirdim karanlýðý ýþýðý suya doðru.



Düþle dikçe,
Kaldýðým yerden devam ettim
Ýyileþmek adýna kendi kendime çok teselli
Al rengi çok sevdim ne kadar baðlasa da düþlerimi
Bitirmedim umutlarýmý hak ettiðim yüzünde
Enlemi boylamýna yürüdüm
Ýz ettim kainatý.



Bu yüzden
Hak edene yönüm yolum sözüm oldu
Ne güzel çözdün ana aþka batýk yüreðimi
Yüzme bilmediðimi söylesem gülüyorsun.


Þimdi,
Her ne kadar
Besin deðeri öldürücü
’T’ vitamini çeksem de ciðerlerime
Kirlenmiyor umutlarým düþlerimin denizin de.



Ki,
Zeytin dalýndan denize düþen
Çocuk düþlerimi en güzel senin gözlerin okudu,
Ne olursun bana, seni bir daha doðmaya caðým deme ana.



Hasan ÖZTÜRK ( Topraðýmsýn)



Sosyal Medyada Paylaşın: