Zamanýn kanatlarýndan açýlýr gözlerin Ellerimi kundak ettim sevdasýna O sevgi ile besledim yüreðimi Asiydim biraz avunmadým Devrilse de ömür yarýsý Seni aþktan yarmadým.
Yakýndý uzaklarýn Hiç sayýldý suç ve yasaklarýn Tam bitti derken yeniden alevlendi Yaðmur bulut ben oldum esti rüzgârýn. Kaç mevsimsiz yaðmur kaç mevsimsiz yangýn Kordan köze kül ýslanýp kuruyunca Senin yönün senin istilanda Býkmadým uslanmadým.
Memleketim oluyorsun iþgal altýnda ki Ellerin yine uzaktan deðiyor bana sessizliðime sesin Lakin patlayan volkanýmdan lavlý aþk sýzýyor sýnýrlarýna Ýçimi dýþýmý bir güç yarýyor kalbimi tam ortasýndan bölüyor Suskunluðum dilleniyor ellerim ayaklarým baðlý iken Aþktan kaçýþým bu yüzden.
Kanatlarýmda sevda Besin hava kadar dert deðil Gerekli olan gerektiði zaman ihtiyaç Vakit geçerse külleniyor o an ihtiyaç duyulan
Ha bir de adýna diktiðim zeytin aðacý Bu gün beni ne kadar yordu bir bilsen
Öyle ya Suç benim Kahrolsun diyemiyorum Dilimin üstündeki pas sen/sin Altýndaki aþk senin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Toprağımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.