....
Gecenin bir yarýsý,
ter içinde uyanýrdým tenimde kokunla.
Güneþin doðduðu andan geceye dek hâyâl kurmanýn,
yorgunluðuyla,
titrerdi ayak bileklerim.
Siyah bir atýn terkisine baðlý yerlerde sürünen düþlerim,
can çekiþir yine de kabullenmezdi ölümü.
Yaðmurlu gecelerdi bir çoðu,
ýslak kaldýrýmlara atardým kendimi.
Yýðýlýr kalýrdým uzun bir yürüyüþ sonrasý,
soðuk bir bankýn omzunda uyurdum.
Gecenin vurdumduymaz meltemi saçlarýma dokunur,
ellerin olurdu.
Sýcak avuçlarýn nemlenirdi gözyaþlarýmla,
kim inanýrdý söylesem senin benimle olduðunu,
hatta ikimizin tek tende soluduðunu.
Kimsesiz sokaklarý ve yaðmurlarý bu yüzden çok severdim,
seni bana getirirdi yüksünmeden.
Belki de;
sensizliðin ihtimâlsizliðini ve imkânsýzlýðýný yaþamasaydým,
bu kadar kanamayacaktý yüreðim,
ve seni böylesine sevmeyecektim.
Uzun geceler cevabýný bilmediðim sorularla,
günaydýn dedim sabahlara.
Oysa sorularý erteliyor ve kendimi kandýrýyordum,
korkuyordum…..Çok korkuyordum.
Dokunsam kaybolacaktýn,
yahut sevmekten vazgeçecektin.
Halen bilmiyorum.
Tek bildiðim;
sensiz karanlýk bir þehrin, yaðmurlarý ve sensizliðin
ayak izleri...
"Ýyi ki varsýn yokluðunda sevgili".
de_soulmate
ikibindokuz*ikibinonbir