Mektup

Balgam sökücü öksürükler mevsiminde doðan bir babayý
kabul edecek misin?

Bilmiyorum kýzým..

Bu satýrlarý okuyup okuyamayacaðýndan pek emin olamýyorum.
Okursan,baþardým demektir..

Okumazsan merhamet etmeni dilerim,suçlamadan önce..
yanlýþ zar attým bir kez daha..

Özür dilerim..

Ýntihar metodlarý üzerine tez’ler hazýrlamakla ömrünü geçiren,
kýyýlarýndan yediði dalgalarla kumdan kaleleri yýkýlan,
içtiði kadehlerin sayýsýný hatýrlamayan,
bu hayata mahkum edilmiþ,
inançlarýný yenileceðini bildiði savaþlara süren bir ebeveynin diliyle
sana izah etmek istiyorum,
beni…

Babaný…

Yetiþtiðim kültüre ait olmayý ben seçmedim,inan..
Cumhuriyet çocukluðu sýfatýna biat eden,
ülkesi için daðlara çýkan,savaþýn ortasýnda piþmanlýklarýný düþünen,
günahlarýnýn vebali muhakkak ödetilen bir hayatý…

Üstelik,
lumpen olmayý bizim devirde kimse istemezdi,
göçebe,sürgün ve yýlgýn doktrinlerden bozmaydýk.

Günaydýn öldüren bir sülalenin son temsilcisi,
soyu tükenen bir neslin son ümidi olarak dünyaya getirildik..

Sana miras hakkým bile yok.

Henüz doðmadýn ben bu satýrlarý yazarken.

Seçim sonrasýna býrakmak istemedim diðerleri gibi..
Nitekim,
çýlgýn hayal kýrýklýklarým beþ para etmeyecek gelecekte...

Ama,tüp kuyruklarý çeken bir halkýn yaþam mücadelesine tanýk oldu gözlerim.
Devrimin,direniþin son nefesini,darbenin gölgesinde sönen hayatlarý..

Köhne,izbe bir çocukluk armaðan edilmiþti üstüne.
Çamurdan,gazoz kapaklarý ve misketlerden baþýmýzý kaldýramazdýk.

Üstümüz baþýmýz çamur olurdu,
göz yaþlarýmýz bile..

Kýstasýmýz yoktu,ayný siyah önlükleri giyerdik,
ayný karanlýk günlerde nefes alýp verirdik,
kýrkar kiþilik sýnýflarda..

Silginin mucizesine o günlerde tanýk oldum kýzým..
yazdýðým her þeyi silebiliyordum..
en çok da seni seviyorumlarý..

Sildim kýzým..
Beni iyi edecek her þeyi..

Mutluluk oyunlarýmý,aþk alfabesindeki kronikleþmiþ yalanlarýmý,
ben çok güçlüyümlerimi,meziyetli bir adam olduðumu….

Sildim..

Ýlkokulun tebeþir yutan talebelerinden
en sarýþýn ve utangaç olanýydý baban.

Büyümek en acý olaný iþte..

Büyüdükçe yalnýz kalbini deðil,
bütün hayatýný paramparça ediyorlar kýzým..

Aldatýlmanýn verdiði tarifsiz elem,
yerini kanýksanmýþ acýlara býrakýyor..

Dilim döndüðünceli cümleler hiç kurmadým lakin,
bilmediðim konuda dilim hiç dönmedi.

Sen de öyle ol ileride,
sus ki kelimelerden daha anlamlý görünesin…

Toz pembe hayaller kurma emi büyüdüðünde!

Beyaz atlý prens filan olmayacak emin ol..
Üzüleceksin ama masallar bile iflas etti..

Ne kadar muktedir olurum,
nasýl bir yüzle sana bakarým,aciz ruhumu ne ile besliyor olurum
sen masal istediðinde kestiremiyorum þimdiden..

Ortalýkta pek iyi sayýlmaz kýzým…
Soytarýlar türedi,aþklar art niyetli.herþey para olmuþ.

Namus denilen kelimeyi en çok namussuzlar aðzýna alýyor..

Baleyi gitmeni,
keman çalmaný,
yüzmeni,
yabancý dil öðrenmeni,
üniversitede istediðin bölüme girmeni
ve bitirmeni ne kadar çok istiyorum bilemezsin.

Bunlar için sana koskocaman bir hiç hazýrladým..

Utanmaný istemem bizden,
annenle birbirmizi sevdiðimiz için olmaný diledik..

Herkes hata yapabilir.
Sende yapacaksýn.
Doðruyu bulmak aslolan deðil mi?

Doðru nedir,
bilmeyen cahil bir adamdým iþte..

Bazen hayatta ýska geçiyor insan,elinde avucunda ne varsa.
En yakýn dostlarý,arkadaþlarý kayboluyor parmak þýklatma hýzýnda.

Suçlanýyorsun,
baþýna kötü þeyler geliyor.
Ýþ bulamýyorsun,
para kazanamýyorsun,
adýndan baþka hiçbir þeyini bilmeyenler senin hakkýnda konuþuyorlar..

Çok ýzdýrap dolu yýllardý çookk..

Baþýma çok iþ açtým ben kýzým sen olmadan önce..
Kavgalarým oldu,
aðzým ve burnum birkaç þekil deðiþikliðine uðradý..

Sapasaðlam kalan tek yer’ruhum’du belki.

Ruhumu çok yordum,
sana yetecek bir yer býrakmadým,

özür dilerim...

Yo güçsüz deðildim.

Sadece raporluydum..
Dokunamazdým,
çünkü dokunduðumda harfler
kadar
hafif hasarlar veremiyordum karþýmdakilere..

Büyük anneni kaybettim üstüne kýzým,
yýllar oldu.

Çok üzüldüm.
Acý’dý caným.

Tanýsaydýn eminim çok sevecektin..

Hiç ölmeyecekmiþ sanýyorsun deðil mi bizleri ?

Belki hatýrlandýkça acýtacak hatýralar olsun istemiyorum arkamda...

Kýzacaksýn bana.
Senin kahramanýn olmayý bende çok isterdim.
Seneler boyu eksik býrakma hissi belki kanatýyor þuan da beni..

Bu ilk affetti kýzým..

Biraz daha yoracaðým gözlerini
çünkü çok özür dilemedi baban hayatta..

En çoðunu sana sakladý!


ÖDÇ

4 Haz 2011
Sosyal Medyada Paylaşın: