KANIYOR KALBİM

Hicrân denizinde yelkensiz kaldým,
Dokunma yarama, kanýyor kalbim.
Ne doktor, ne ilaç, dermân istemem,
Bir Kerem misâli yanýyor kalbim.

Leylaðýn, sümbülün nesli misin sen?
Ýnleyen ney gibi, hisli misin sen?
Gönlümün sultaný, “Aslý” mýsýn sen?
Bir Kerem misâli yanýyor kalbim.

Dumansýz ateþle yanar, tüterim,
Kandilde mum gibi erir, biterim,
Bu onmaz yarayla, dünden beterim,
Bir Kerem misâli yanýyor kalbim.

Bekleye bekleye tükendim artýk,
Aþk-ý divâneydim; o, bendim artýk,
Âþýklar gülmezmiþ öðrendim artýk,
Bir Kerem misâli yanýyor kalbim.

Bu dert ile belki çýkmam yârýna,
Gönlüm kebap oldu aþkýn nârýna,
Ah düþseydim ahû göz diyârýna,
Bir Kerem misâli yanýyor kalbim.
Dokunma yarama, kanýyor kalbim.

Sosyal Medyada Paylaşın:

muzafferkondel Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ŞİMDİ LALE ZAMANI DENİZ FENERİ Sebep sen değil miydin? SENDEN SOĞUDUM SİTEM YALANCI YÂRİM BEBEK AĞLIYOR PEŞİNDEN KOŞMAKTAN YORULDUM ARTIK BABA(GÖLGEN BANA YETERDİ) SABAHA KADAR