"Hüdavendigar", "Hünkar" "Molla-yý Rumi" ya da
Muhammet Celalettin, yani Hazret Mevlana…
Sohbette hürmet gören þöhretli bir Ulema.
Köklü tasavvuf þehri; “Belh” de gelmiþ dünyaya.
Aþk, vecd ve istiðrak; yaþamýþ üç merhale,
“Hamdým, piþtim, yandým’ýn” manasý bu özünde.
Âlimken hamdým demiþ, aþkla kemale ermiþ,
Piþip de yaný vermiþ, olgunlaþan ömründe.
Tanýþýnca Þems ile, boþ vermiþ Âlimliðe,
Dolaþmýþ tüm dünyayý, seyyah olmuþ Âlemde.
Ulaþýp ihtiþama, bir lütuf name yazmýþ,
Ýdrak ve ihtiyaçlarý anlatmýþ mesnevide…
Ölümü anlatýrken, bir gazelde Mevlana;
“Cenazemi görünce ayrýlýk deme bana”
“Yazýk, vah, vah” diyip de, bana sakýn aðlama.
Düðün demiþ ölüme, ermiþ Hakk’a vuslata…
Bin iki yüz yetmiþ üç, on yedi aralýk da.
Gözden kaybolmuþ güneþ, bir Pazar akþamýn da.
Kýzýla boyanýrken Konya’nýn ufuklarý…
Kavuþmuþ Allah’ýna Hazret Þeb-i Arûsda.
Þimdi Þeb-i Arûsda, dönüyor Semazenler.
Kutluyorlar düðünü, manasýný bilenler…
Eremez bu manaya, dünya zevkine dalýp,
Þu âlemde yaþarken, ölümü çok görenler.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN
Vecd: Sevgi veya heyecandan doðan coþkunluk, kendinden geçme, esrime...
Ýstiðrak: istiðrak; kendinden geçme, dünyayý unutma, kalbi dünyevî endiþelerden temizleyip bütünüyle Hakk’a yönelme…
Þeb-i Arûs: düðün günü