Dibe vurduk usta.. En dibe.. Þimdi vurgunlar gibi geçmekte ömür.. Ve susuyoruz en þaþalýsýndan hayata.. Artýk isyan sözcükleri kurmak bir tarafa.. Gamzeli gülücükler fýrlatýyoruz etrafa.. Ýsyan gülücükleri..
Dibe vurduk usta.. Üstümüzde insancýklar dolaþýyor.. Üç kuruþluk hayatýný bozdurup idareli kullanmaya çalýþan ufaklýklar.. Hani sorsan aþký.. Býrak ne soracaksýn.. Utanmasa "yenirmi?" diyecek þuur artýklarý..
Hayatýn.. Binlerce kez çakýlan çivisi çýktý kýrký çýkmadan.. Öyle ya yalandan devþirilmiþti dünya.. Ve sevda.. Ve bilmem ne bela..
Dipteyim.. Bir kum saati gibi yaþ döküyorum ruhumun avuçlarýna.. Þimdi zaman baþ ucumda dursa.. Eþsiz týnýsýyla uzaktan bir ses duyulsa.. "Uyan!.." "Yýl 1. " "Dünya da ilk gündür bu an.."
Fikret ÝZGÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret İZGİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.