sen hiç bir canlýnýn ölümünü gördün mü? duygular da ölüyor can, beden gibi. sürerken saltanat bir daðýn doruðunda kamaþýr gözleri bedenin de cam gibi. ne gecenin karanlýðý ne fýrtýna yok edemez yürekten göðe vuran ýþýltýyý. sonra can, bir gün düþer omuzlar; bükülür boyun, susar dil. kulak kesilir yürek, yarin sazýndan bir naðme bekler... sessizlik çalar kapýyý... gözyaþý akar yüreðe yol yol... bir iç çeker beden, sigaranýn dumanýný çekmiþcesine... yok...ölüm gibidir terkediliþ. duygularýn en asili sessizce giderken bin iz býrakýr da kimse bilemez, kimse göremez yürekten baþka. üç boyutlu bir tabloyu seyreder gibi bakar beden, giden duygularýn ardýndan... sorar kendi kendine mevtayý nasýl bilirdiniz?
27.4.2006 SERAP ÖZALTUN Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.