Ağaç Kadın
Bir tohum gelir dünyaya; minicik korunmasýz
Anne aðaçlarýn koynunda büyür; biricik ve tasasýz
Büyür güzelleþir fidan olur; sessizce ve de ýssýz
Rüzgar eðmeye baþlar onu; acýmasýz
Artýk çevresini görmeye baþlar
Görür ki fidanlar birbirlerine anaçlar
Hepsi yaþama sevinciyle dolu
Hepsi birilerinin kýzý ya da oðlu
Büyür fidan aðaç olur, dallanýr budaklanýr
Yayýlmak ister, meyve vermek, yapraklar yapmak ister
Açar kollarýný serpilir, meyvelerine can verir
Hala güzeldir ama o artýk bir annedir
Rüzgar eser; bazen tatlý bazen hoyrat
Yaðmur yaðar; besler aðacý, verir hayat
Kar dolu yaðar; omuzlarýna yük olur, onu ezer
Baharý geldiðinde silkeler dallarýný, doldurur meyveler
Köklenir topraða, yaþama sýmsýký baðlanýr
Artýk en çetin kýþlara bile hazýrdýr
Kökü topraða indikçe dallarý göðe çýkacaktýr
Kadýn, yerle gök arasýnda bir köprü olacaktýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.