Kavuþmayý beklerken alevlenir hicrâným;
Geçmiþ üstüme çöküp boðar çile/hanemde.
Soluðum düðümlenir, filiz verir buhraným;
Canlanýrken bir mâzi asýr asýr senemde!
Hazan dolsa da mevsim, aþkýn solmaz sinemde…
Adýn düþmez dilimden tesbih olur çenemde.
Iþýðýna pervane, endâmýna hayraným;
Ümidim hiç biter mi, terk eder mi dermaným?
Dinmeyecek bu tutkum, yazýlsa son fermaným…
Hayaline sarýlmak, uçup göðe ermektir.
Sabah olsun istemem, düþlerime doðarken…
Rüyâlarda buluþmak baharda yeþermektir;
Ya geceler bitmesin; ya þafakla doð erken!
Damla damla efsûnun yüreðime yaðarken;
Kurtar beni ne olur; gözyaþlarým boðarken…
Senle dolmak cenneti ayaðýma sermektir.
Kalbinin derûnundan gelincikler dermektir;
Son dileðim ruhumu dizlerinde vermektir!
Baharý soluklarken müjdeci kardelenler,
Kuþatýr çepeçevre huzur veren visâlin.
Piþman olurlar bir bir, ardýmýzdan gülenler;
Ýklimler deðiþtirir bir lahzâlýk hayalin!
Âtimin can iksiri; gök çatlatýr cemâlin!
Her zerreme nakþolur hatýran ve her hâlin…
Bir tek dokunuþunla baþlar hissi þölenler;
Senden baþka ne görür, þu kalbimi bölenler?
Elbet külünden doðar aþk uðruna ölenler…
Özlem vakitlerinde sarar beni rayihân;
Masmavi bir sevinçle, ferah bir rüzgâr eser.
Hâlin bana âyandýr, aðyara elbet nihân;
Gel! Hasret putlarýný birer birer yere ser!
Tahayyülün býrakmaz hüznümden bir tek eser…
Sen! Ömür pahasýna paha katan þâheser;
Güler/yüzüm sevginle ey nadide-i reyhan!
Yâdýna vurgun dudak tanýr mý asla figân?
Týrnaðýna deðiþmem, baðýþlansa tüm cihan!
Kirpiðime tutunur kan kýrmýzý þebnemler;
Gece sýrlý bir kuyu, sise gebe sabahým.
Uzadýkça ayrýlýk, nasýl kurusun nemler?
Ne bitmez çileymiþ bu, nedir benim günahým?
Donarken sensizlikte feryât içinde âhým…
Dayanýlmaz hasrete yardým et ey Allah’ým!
Yokluðun depreþtikçe, hüznüm kendini demler;
Murada eriþmekle ancak diner elemler,
Essin artýk ne olur yâr kokulu meltemler!
Murat CANBOLAT