Yokluğun
Sonbaharýn hüznü çöktü yine içime
Yapraklar sarardý kýþa hazýrlanýyor
Rüzgar özlemini sürüklüyor yüreðime
Sýðamadýðýn akþamlar beni kavuruyor.
Bir geçiþti mevsimden mevsime koþturan
Bir yokuþtu çýkmakla insaný çýldýrtan
Aklýmý baþýmdan alansa yalnýz sevdan
Pervane gibi herzaman baþýmda uçan.
Yüreðimde bir nehir var akýyor sana
Bedenimde bir volkan patlýyor bu aþka
Sevdam deli dumrul þaþýrmýþ yönünü
Sana yanan gönlüm kalýyor yollarda.
Hiç sorma halimi ben de sen gibiyim
Denize açýlmýþ yalnýz yelkenliyim
Kalemimden damlayan her dizede
Sana aþýk, sana sevdalý biriyim.
Simsiyah gözlerin kalmasýn arkamda
Yüzünde ki hüznü ise býrakma bana
Yüreðinde ki beni yaþat aþkýnla
Bir öpüþüne sevgili bu can sana.
Þimdi kollarým boþ yaþam ise bomboþ
Sensizlik benim gibi herzaman sarhoþ
Atýlan her adýma saklanan yokluðun
Siyaha sýðýnmýþ akþamlar gibi berduþ.
Kapadým gözlerimi seni hayal ettim
Sende ki hüzün yüreðimdeydi üzüldüm
Kýþ gibi soðuyan buz tutmuþ kalbimle
Sensizlikle ben bir ömür çürüttüm.
Menekþe Gülay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.