NEYMİŞİM

"Ýnler mi naðmeler
Kaval sesiyle "



Ýnler mi yürekler
Bir kamýþýn acý sesiyle
Derede akan teniyle
Bilinmez bir þarký söyler
Ýçimdeki hücreler


Rüzgara karýþýr her nefesim
Yakarýþýmdaki son sesim.
Sol yanýmdaki mahsun resim,
Bu tendeki can, deðil benim,

Suya dokununca sivrilmiþim
Dere kenarýndayken derilmiþim
Ocaklarda yanmaya verilmiþim
Terleyipte yüreklendirilmiþim
Ateþlerde yanarken dirilmiþim
Ben bu AÞK için delirmiþim

Ben yanmaya gönül vermiþim
Sözüm sükunet, sen konuþ ermiþim

Þimdi kamýþ doldu bir nefes ile
Þimdi dereye de eþlik eder bin heves ile
Doruklarýmdaki karlarým erir
Dallarým semada sükuta erir
Benim ruhum, Rumi ile yeþerir


Ey þimdi söyle bana derviþim !
Ben burada neymiþim ?
Var mý ki bu dünyada baþka bir iþim ?
Ben bu boynumu senin için eðmiþim.
Nefesim býrak çýksýn,içi boþ neymiþim


Boþ bir neyin içinde, boþ bir nefes imiþim.
Nefessem ,neysem ;býrak çalsýn neyim !
Þu koca dünyada ben neyim/ki...!











Ayþe KARAN’ a itafen yazýlmýþtýr geçmiþ olsun Anneme....
Sosyal Medyada Paylaşın: