keşmekeş

Mumlarýn titrek ýþýðýnda dans ediyordu siluetler,
Eþyalarýn karanlýk yüzünde saklanýyordu hayaller.

Deðeri kalýr mýydý yaþamanýn bir nebze,
Olmasa acýlar, hatýrlatmasa seni þu keþmekeþ Gebze?

Duvarlarda ayrýlan ruhlarýn býraktýðý anýlar,
Ellerim nasýr tutmuþ, eskitmiþ vücudumu acýlar.
Sevgiyi gömdüðüm yeri unutmuþum a dostlar,
Elimde kalmýþ yalnýz paslý bir balta.
Rayýna koyar mý iþleri,
Var olmak sanki ey canlar,
Erkenden yapmalý yapacaðýný, hatýrlamadan eskileri.

Perdelerdeki karanlýk, dumanýn hediyesidir
Ardýmda kalanlarýn yok geri dönüþü
Istýrabým onun gidiþindendir
Ne olacak gücüm tükenirse, kaldýramazsam bu dövüþü
Sosyal Medyada Paylaşın: