Zamana Açan Gül Hikâyesi

Ateþle su ünsiyet deminde buluþunca,
Emsalsiz bir öykünün kapýsý aralanýr.
Renkle ahenk demlikte haz ile uyuþunca.
Bir ceren gamzesinde gönüller yaralanýr.


Tazelenir naz ile bardaklar gelir dile.
Buðusunda muhabbet daha baþka tatlanýr.
Vazgeçemeyiz ondan dil dökmeyin nafile.
Itýrýyla dem be dem gönüller kanatlanýr.


Bardaklar saygý ile dizilirler sýraya.
Demlik temenna eder yakut renkli ahuya.
Dinginlik ikliminde yad alýnmaz araya.
Onun ihtiþamýyla can gelir camda suya.


Tevazu ve albeni onda öyle kaynaþýr.
Dudaklar hasretini besteler sükûnetle.
Eriþmek umuduyla ateþle su oynaþýr.
Cümle dostlar toplanýr halisane niyetle.


Sevgi burcuna sancak dikilir buðu buðu.
Buðusundaki gizem yükselir bulutlara.
Zarafet dersi verir izleyenlere kuðu.
Udiler baþka vurur bu iklimde utlara.


Velhasýl bu manzara zamana açan güldür.
Su gülün yapraðýnda efsane renge sýzar.
Þeffaf giysisi ile bizi mest eden tüldür.
Alýr kem bakýþlarý içene deðmez nazar.
Ankara, 19.12.2011 Ý.K



Sosyal Medyada Paylaşın: