esme be rüzgar esme artýk ayazlarda kalmýþ yüreðim kanýyor kimsesiz sevdam bari sen dokunma be rüzgar yalnýzlýk sardý dört yanýmý kanýyor onulmaz yaram olmayan bir vuslata gebe yarýnlar kara bulutlar hep tepemde gözlerimde yaðmurlar eksilmez bir deli savda sarmýþ baþýmý sürüklemiþ dermansýz dertlere
esme be rüzgar esme artýk anla daðýtacak bir þey kalmadý yýkýlacak bir duvar bile yok bari sen dokunma be rüzgar daðýtma onun dokunduðu saçlarýmý bana tek onlar kadý kayýplarýn dikenli yollarýnda hiçliðe ilerlerken ruhum kanýyor
esme be rüzgar esme artýk kalmadý ki benden alýp götüreceðin niyetin yüreðimi savurmak hasat mevsimlerinde geç kaldýn be rüzgar geç kaldýn o çoktan öldü savruldu yokluða
Bir rüzgar olmak isterdim Menzil’de!Bir rüzgar gibi esmek isterdim.Esmek..esmek..!Her yeri dolaþmak,her damara girmek..! Esmek isterdim özgürce,el ayak deðmemiþ zirvelere,hiç keþfedilmemiþ yerlere,hiç yaþanmamýþ sevgilere...Kalbimdeki sevgimi haykýra haykýra esmek..
çerkez kýzý
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.