Bir küskün gecenin gülen ucunda, Bir ses uyandýrdý hayata beni. Sevindim, yüreðim Onun avcunda, Yýkamýþ bendeki kirli bedeni...
Düþündüm, zamanýn aðlayan yüzü, Bir sýr gibi sundu bana gündüzü. O anda nefesi geldi titredim, ‘Bu saltanat bana can verir’, dedim. Her gurbet çölüne düþenler bugün, Ona ulaþýnca yapsýnlar düðün. Bir sayfa açtý ki, kýrk bin beyitlik, Davasý, insanda belirsin netlik. ‘Çifte hüviyetim yok!’ diye girdi. Arkasýndan ufuk þöyle belirdi:
Hayat, bir cezbedir teslim olunur, O ruh ikliminde þevkle ölünür. Bir düðün gecesi nefsi yýkayýp, Hasret dergahýna Sevdâyý takýp, Çile kapýsýndan girmektir hayat, Mâþukla murada ermektir hayat... Hayatýn manasý, edeptir oðul, Hakký istiyorsan edeple yoðrul. Seni vehimlerin emzirmeden gel, Ah bilsen, bu hayat ne kadar güzel?..
Burada dekorun boyanýr aka, Burada binersin sultan Burak’a. Sonsuzu kuþatan o arzularýn, Yenilmeden seni çeker firâka..."
Çözüldü çevremin kalýn düðümü, Bir bahar müjdesi sardý gönlümü. ‘Beni derûnuna göndersen?’ dedim, Bu dileðe ah ne destan dinledim:
"Ýnsan kendisini tanýdýðý gün, Ölmeden ölerek yaþar kaç düðün. Kâbesini bulur kalbinde her an, Onda destanlaþýr þu sonsuz zaman. Ham çýkar bu yola, yoðrulur, piþer, Yanar ateþiyle yorulur, düþer. Derviþ o ki, ruhu tenden ayýklar, Nefs-i emmare’den kemâle çýkar, Yaþamak, kemâle ulaþmaktýr bil, Buna uymayanlar, bizden deðildir!.. "
Kavuðu gönlümün semasý oldu, Aþkým Mesnevî’de kendini buldu. Mevlânâ’m giderken bir has diyara, Sevdâsýyla erdim nice bahara...
MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhsin İlyas Subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.