tamý tamýna altmýþ kiþiydiler
ve
en kuzeyinde
denizi kara
gecesi zifir
limanýndan bir denizin
on beþ kiþilik
ahþap bir takaya bindiler
karþý kýyý
umut
karþý kýyý
yaþam
ve karþý kýyý
özgür çocuklardý
yeniden filizlenen
yol uzun
ve deniz
bir o kadar hýrçýndý
bir bebek öldü
ve
yedi gün
yedi gece
ölü bebeðine
ninni söyledi
bir anne
hiç kimse iþitmedi
ikisini de
yük aðýr
yaþam ise
hafiflemek ti
bir adam
donuk bakýþlardan bildi
ve
kopartýp göðsünden bebeði
denize verdi
bitkin
bir o kadar da periþandýlar
oysa
ne kadar da çok tanrýlarý vardý
bir zamanlar
tanrý
su
yer
gök
ve
ateþti
þimdi ise tekti
bir gece vakti
bir anne
býrakýp kendini taka dan
sessizce denize indi
ve
ölü bebeðe
olmayan sütünü verdi
kör olmuþtu tanrýlar
ne
olmayan sütünü veren anneyi
ne de
bebeði
hiç biri göremedi
" o senin de annen miydi babaanne?
çünkü sen
o geceden sonra
hiç balýk yemiyor
ve
hiç bir
kör tanrý’ya inanmýyorsun !... "
tamý tamýna altmýþ kiþiydiler
ve
en kuzeyinde
denizi kara
gecesi zifir
limanýndan bir denizin
on beþ kiþilik
ahþap bir takaya bindiler
ve
en güneyinde
denizi kara
gecesi zifir
limanýndan bir denizin
on beþ kiþilik
ahþap taka dan
on beþ kiþi indiler...