unutmuþken
kýþlýklar
naftalin
kokularýný
yine buluþtular
önce
erik aðaçlarý
ardýndan
kiraz
çiçeðe durdular
menekþeler
yine
sana
topladýðým
kadar çoktular...
bir tek
sen yoktun
bir de
doðamamýþ çocuklar...
yoktu ellerin
sýmsýký tuttuðum avuçlarýmda...
ceketimi uzattým...
ne sen
ne üþüyen ben
ne de doðamamýþ çocuklar
vardý...
elimde
iþe yaramaz bir ceket
bak yine bahar gelmiþ...
ahad karacan...
Foto: Selim Aksakal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.