Her gece belirir odamda uzak nefeslerden gelir çýglýk sesleri Yanan mum bile söner gider sesinden Her gece belirir odamda utanmaz kadýn
Yanaþtýkca azalýr güzelligi varýrým elbette görmeye Bir kadýn sapýverdi önünden dönemece Ve görmeden sevdigim kadýn bu demeden karþýma çýktý bir iplis Ýþte utanmaz kadýn
Duvarda küçülür ayak sesleri kimsesiz gecelerim bu kesik sesle doldu Artýk atan kalbim bir ayak sesine baglý Gözlerinde kývýlcým agzýndan köpük saçan Utanmaz kadýn
Gitikçe boþluklara düþmekteyim Ýnsanlar arasýnda en yalnýzý benmiyim Ýçimde kýyamet ugultusu var Her akþam ayný yer ayný saat Herkes yatagýnda ben ayaktayým Beni uyutmayan utanmaz kadýn
Bir görünmez alem olsa bu gördüklerim .Sanýrým yine o utunmaz kadýný severim
Sosyal Medyada Paylaşın:
RABİA ÇİİFTÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.