Kýzýl akþam güneþi öperek ensesinden
Tenine dokunmadan uðurladý gündüzü
Bir þarký mýrýldandý yýldýzlanan sesinden
Umutlandý parladý ayýn karanlýk yüzü.
Deðmedi aþýklara gecenin serinliði
El ele tutuþarak karanlýðý ezdiler
Kollarýna takarak sýr dolu yarenliði
Uçuþan adýmlarla sahil boyu gezdiler.
Vakit çok geç olmuþtu geldi dönüþ zamaný
Kaldýrýmdan inerken soluksuz iki adým
Bir farýn ýþýðýyla çýðlýk sardý her yaný
Titremeye baþladým parmaðýmdan kanadým.
Kök salarken caddeye bedenden fýþkýran kan
Hýçkýrdý tüm yýldýzlar yasa büründü alem
Veda etti dolunay gidenin arkasýndan
Bir daha yazmam dedi intihar etti kalem.
Afet Ýnce Kýrat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM