De Ana
Kýnalý ellerin çatlamýþ yer yer,
Nerdesin sen, hangi halde? De Ana…
O yorgun bedenin ne içer, ne yer?
Nerdesin sen, hangi dalda? De Ana…
Bir kenara oturup da durmadýn,
Sen de eller gibi hayal kurmadýn,
Þu altýna yýrtýk bir çul sermedin,
Nerdesin sen, hangi yolda? De Ana…
El kilim dokurdu sen se bizleri,
El kitap okurdu sen se yüzleri,
El bahar dolardý sen se güzleri,
Nerdesin sen hangi gülde? De Ana…
Yüzünde hayatýn derin koylarý,
Geride býraktýn nice aylarý,
Unuttun mu bayramlarý, toylarý,
Nerdesin sen, hangi ilde? De Ana…
Acep saðlam mýsýn yoksa hasta mý?
Yorgun gönlün gam, kasavet, yasta mý?
Kulaklarýn haberde mi, seste mi?
Nerdesin sen, hangi yelde? De Ana…
Küçüktüm, taþýrdýn beni sýrtýnda,
Eylül oldun karakýþ’ýn martýnda,
Ýnce tüldü yorganýn da, örtün de,
Nerdesin sen hangi gölde? De Ana…
Sabah erken kalkar inek saðardýn,
Üstümüze rahmet olup yaðardýn,
Köþkler ne ki? bir gönüle sýðardýn,
Nerdesin sen hangi dilde? De Ana…
Gafilim günümü gün ettim durdum,
Uyandým geciktim gerçeði gördüm,
Ana dün rüyamda halini sordum,
Nerdesin sen, hangi çölde? De Ana…
17.04.2008 Kütahya
KIYMETLÝ YORUMUYLA ÞÝÝRÝME HAYAT VEREN SEVGÝLÝ BÜYÜÐÜM, DEÐERLÝ ÜSTAD ÇETÝN KABAK a SONSUZ MÝNNETTARLIÐIMI ARZ EDERÝM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüdaverdi ER (Hüdai) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.