Kaldýr mesafeleri aradan
Býrak sana gelsin ayaklarým
Patikalý da olsa
Kanatsa da keskin taþlar
Dikenli de olsa
Batsa da zehirli Oklar
Gövdem sana dönük
Ruhum sana meftun
Ellerimin kirliliðine bakma
Daha tövbeden yeni döndüm
Kuru gözlerimdeki ýslaklýk
Vicdanýmýn sesiydi
Yalvarýþlarým haykýrýþlarým cevaplandý
En sessiz en umutsuz anýmda
Yolumu tüketmeden yetiþtin
Ömrüm nihayete ermeden piþmanlýklarým erdi
Olgun piþmanlýklar akýl vermekte artýk bana
Tekrarýnda yok oluþum kesin ve kesin
Varlýðýmý varlýðýna borçluyum
Yokluðumda bile
Varsýn yokluðumda
Adýmý unutsam da seni asla...
Öyle iþlenmiþsin ki nakýþ nakýþ ilmek ilmek
Nereye baksam seni görüyorum
Kalp atýþlarým zikzak çizer gibi
Her defasýnda seni çiziyorum dualarýmda
Amin..!! diye bir ses gelir
Kalbimin en ücra köþesinden
Ses tellerim titrer
Doðru kelime çýkmaz dilimden
Dayanýlmasý güç bir hal alýr korkularým
Aþkýn manasýný düþünürken
Ve anlamam sonunda niye sevdiðimi
Ve yine keþmekeþlerde kalýrým
Boðulurum acizliðimde baþýmý kaldýrýp da bakamam
Dilimin günahýnda Utancým beni yerlerde sürükler
Sýkýþtýrýlmýþ nefsimin son darbesinde
Nefesimin yarým yamalak sýcaklýðýndaki
Ufacýk umut kýrýntýsýyla baðlýlýðým...
Hafif bir rüzgar esse
Dalýndan düþecek yaprak misali
Öyle endiþeli
Öyle güç veriyor ki
Asýrlardýr gövdesi toprakta bir çýnar sanki
Ellerim semada gözlerim kapalý boynum bükük
Ya ellerme nur dolacak ya onur
Ya da sonum olacak nefsimdeki gurur..!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.