Kötü Şiir(II)

Bugün kasvet kokan bir hava soludum
Durdum, sanýrým çok yorulmuþtum
Haliç tersanesi karþýmda
Bir yok oluþun tek tanýðý sanki…
O güzelim Altýn Boynuz’dan
Arta kalan hiç bir þey yok…
Sevdalar yalan olmuþ yalancý olmuþ
Ýstanbul’ un gözleri gibi
Düþsem yollara hani
Arkama bile dönüp bakmadan
Geride kalanlarý düþünmeden
Kapasam gözlerimi
Yalan Dünya’yý perçinlemiþ gibi
Düþlerimi satsam birisine sonra
Hemde...
Yok pahasýna...
Ekmek arasý ekmek yesem
Hani içimdeki hayvaný doyurmak için
Gözlerinin yeþillini unutsam yârimin
Ben yine
Ekmek arasý ekmek yesem
Ýçine koyacaðým bir þey olmadýðýndan deðil
Mühim olan farklý olmakmýþ
Öyle dediler ve öyle öðrettiler
Her zaman "Farklý Ol ki Fark Yaratasýn"
Aþk ta farklý olsam ya da olmasam
Kimin ne kadar umurunda
Ve kim ne kadar umursar
Sözlerimde bin bir tutarsýzlýk
Þiirimin baþý belli deðil
Sonu belli deðil
"Bunun adý þiir mi?"
Ýnanýn o bile belli deðil...
Neyse...
Dedim ya hani...
Bugün kasvet kokan bir hava soludum
Ciðerlerimi o hava ile doldurdum...
Ve soldum... Soldun...
Sende bu hayatta artýk son buldun...

Hasan CEYLAN


Sosyal Medyada Paylaşın: