var mýdýr daha
ölmek ötesi
pas tutmaz acý lehçesi
taþýrýr çifte çelikli su dilimi
vurur titreyen yüzüyle acizliðe
dökülür yerden göðe
buðusunda süzer ölümü
bulut bulut çekilirken can içre
songürlük sesimde buzdan güneþ
karanlýk kýnalý saçlarý
kýrar ýþýðýný býrakýr gider
önce adým bölünür ortadan
sancým sonra
dört uçlu dünya ruh çýkmazý
arada kasýrga yankýsý
savurur önceden
sonraya uçtan uca
bürünmeye kendiliðim mi kalmýþ
sýðýnmaya yürek direncim
yalaný döllemiþ yaþanan
kopmuþ zaman kollarýndan
var mýdýr daha ölmek ötesi
nefesten öperken kasýrgalý toprak
altýnda çürümekten beter
üstünde göðün bilmek
bozuktur gam þivesi
yaðmur bedenli yaðar bazen
rengi pus uykusunda
aldanýþ ardýlý düþten
gökkuþaðý doðuracak gibi
kekeme umuda öðretir
ýslatýrken kurumayý
güneþin donduran karanlýðýný
teni ipek ipliði
iðne izi
öðretir, ömüre nasýl oyalanýr
ilmek ilmek iþlenirken inleten iþkence
düðümlü özü uçmaya nazýrken
kelebek ikliminde ateþe kanat deðirmeyi
var mýdýr daha ölmek ötesi
kasýrga topraðýnda yaðmur uðultusu
karanlýk çamur iþte
dört baþý maðrur
ömür duruluðu sonsuz uyku
varoluþ imi acý
göz ýslaðýnda yeþerir
kayayý çatlatýr sözden tohumu
ruha doðrudur artýk kesif toprak kokusu
nefes içinden ölüm ötesi (s)yürünür
ayak altý, uzanmýþ sevgi cesedi izli
ýþýksýz zaman engelli
el yordamlý týlsým gölünde ellerim baðlý
Ýbrahim külleri üstüme yaðar
var mýdýr daha kötüsü…
adý ölmek ötesi…
Þükran AY