Yaşımız Tutmuyor Artık Bu Rüyalara
Melez bir rapsodi zamaný içimde
Þamdana üç yýldýz koyalým
Sensizliðime üfleyelim dudak bükerek
Tanýnmasýn diye kalbimize kara bir gözlük takalým
Sayfanýn sivri tarafýnda dengede durmaya çalýþalým
Yaþamak ne zordur diyerek bir parça gülümseyelim
Zihnimize gizlenmiþ dayanýksýz düþünceleri ayýklayalým
Kumdan diller yapalým
Haylaz bir öpücüðün hýnzýrca daðýtacaðýný bilerek
Geceyi gözlerimize baðlayalým
Aydýnlýðý yakalamaya çalýþalým
Kaybeden bu mevsimi gömsün içine
Kaybolacaðýmýzý bilerek
Pastada iki tereddütlü mum yanýyor
Son kez üfleyeceðim heyecanlarýma
Ve bir dilek tutup terk edeceðim kalbini
Sonra ruhumun alt katýna inip
Çok zor bir ayrýlýk sorusu çözeceðim
Bilirsem ten kokulu bir yapraðý heykele çevireceðim
Unutulmuþ hüzünler müzesine koyacaðým
giriþler mühürlü olacak
kokladýðýmýz bin harf birleþip bir hayalete dönüþecek
ürkmeyeceðiz çünkü ürkecek vakitlere çoktan el sallamýþtýk
piþman bir fýrtýna beynime sýzmaya çalýþacak
damaðýmda erimek isteyecek
gýrtlaðýmdaki soluk olmak için düþ önergesi verecek
oy çokluðuyla reddediyoruz biz bu kýlýk deðiþtirmiþ sanrýlarý
bundan sonrasý sýrf keder ýsrafý
mors alfabesine gerek yoktu aslýnda
gözbebeklerimdeki elveda yazýsýný okuyabilmen için
sihirli kürenin pilinin bittiðinden anlamalýydýn
bak görüntü parazitli
hayal meyal görünüyor baþak burcunun saçlarý
bir ipte iki suç oynamaz
bundan sonrasý ayrýlmaya tam teþebbüstür
bundan sonrasýnda kromozomlarý bozuk bir ihanet doðar
bundan sonrasýnda bir parmak siyahý yüzüne çalarým
çok istediðim de vermediðin mavilerin gibi
artýk iflah olmaz kiraladýðým hayallerin
sihirli bir pansuman bile iyileþtiremez seviyorum yüklemini
zaten ne geldiyse ruhumuza
sýrtýmýza kat kat yüklediðimiz bu yüklemlerden geldi
zamaný geldi tam ortamýzdaki gölgemizin gözlerini kapamak için
“sabaha karþý söküldü ruhumdan” diye yazsýnlar yitiþ raporuna
“Ýyi niyetli bir terziydi , yýrtýk tenleri dikmeye çalýþan” desinler
Sonra yaþadýklarýmýzýn üstünü kuþ resmi olan bir gazeteyle örtsünler
Ve bir yokluða sýðdýrmaya çalýþsýnlar bizi, her zaman yaptýklarý gibi
Bundan sonrasýna artýk keyfimle birlikte karar vereceðiz
Yaralarým benden ve içimden bile yorgun
Akýntýya çektiðim kürekleri bir ihtiyaç sahibine baðýþlayacaðým
Ben artýk “vardým yoktum” sokaðýndayým
Gel demeyeceðim ne sana ne de içimdeki harbe
Çünkü ikimiz de çok sýkýlýrýz artýk
Ayný filmi çok kere ve doyumsuzca izlemeye
Bu þiir beni çok acýktýrdý
Dolapta geçen mevsimden kalma biraz umut olacaktý
Anlýyorsun deðil mi?
Yaþýmýz tutmuyor artýk bu rüyalara…
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.