SEVGİLİNİN MENDİLİ
Ýþlemeli mendilin, halâ durur cebimde.
Gözüm gibi korurdum, kirlenecektir diye.
Kýnalý ellerinin, kokusu var deyip de,
Koklar idim ben onu, sen aklýma gelince.
Gözyaþlarýmý ona, kýyýp da silemezdim.
O bir mendil deðildi, sendin sevdiðim sendin.
Bu gün geldi haberin, sen olmuþsun ellerin.
Haberini almadan, kapansaydý gözlerim.
Bilirim suç yok sende, kýydýlar sevgimize.
Cennet yüzü görmesin, kim sebep oldu ise.
Yesem mavzer kurþunu, bu kadar da koymazdý.
Elbet bir gün gelir de, kapanýrdý yarasý.
Bu gurbette ölürsem, yazdým koydum cebime,
O mendili örtsünler, gözlerimin üstüne.
Gitsin artýk benimle, kefenimin içinde.
Bu aþktan mendil düþtü, benim de nasibime.
• Þiirinizi Düzenlemek Ýçin Týklayýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.