DÜN GECE

Dün gece ;
Kendi düþlerimin sesini dinledim
Yüreðimdeki kapý kiriþimdeki ses "SEN" diyordu.
Kulaðýmda hayal ettiðim ayak seslerin düþlerime basýyordu
Sonra odamdaki duvarlar, senin yüzünü çiziyordu
Bana haram kýlýnmýþ duvarlara bakamýyordum
Uzatýp elimi dokunamýyordum
Öylesine durup kendi odam da kendimi sürgüne yolluyordum.
Sonra oturup Cemal Safi ’yi kendi sesinden dinliyordum
Ama kýskanmýyordum
Çünkü ben seni daha çok seviyordum
Ve yutkunuyordum boðazým da düðümler
Sonra odamda bana son helal kalan kokunu içime çekiyordum.
Mahsumiyet Müzesine dönmüþ odamda topluyordum,
Her sarý saç telini kokluyordum.
Her anýný paha biçilmez bir parça gibi saklýyordum
Aylardýr kokun çýkmasýn diye nevresimleri de yýkamýyordum.
Bu hýrçýn ruhum gene düþlerimi eþeliyor
Bu yüzden dün geceden önceki geceler gibi .
Üþüyorum, açken doyuyor, gözlerim açýk uyuyorum,
Duvarlarýn çizdiði yüzünü, harama kaçarak, izliyorum
Cemal Safi’ yi kendi sesini dinlerken, aslýnda ben hep seni düþünüyorum.
Dün gece; ben, diðer tüm geceler gibi odamda, sürgünde, hep seni düþlüyorum
Ýþte dün gece de diðerler geceler gibi, sadece adý DÜN GECE....



Sosyal Medyada Paylaşın: