Sus!” dediler sustum, artýk konuþmam…
Lal oldu yüreðim, lal oldu dilim,
Dön artýk deseler, dönüp kavuþmam.
Boþ kalsa yüreðim, boþ kalsa elim.
Tutmam matemini, aðýtlar yakmam…
Sel oldu gözyaþým, yanar gözlerim,
Gül artýk deseler, gülüp barýþmam.
Gülecek olsam da, yüze gülerim.
Her þafak vaktinde, onunla duam…
Ýçimde yaþayan, sevda beslerim.
Kahret de deseler, ona kýyamam.
Kadir kýymetini, yine bilirim,
Sus gönlüm sus artýk, vaktimiz tamam
Hicran ateþini, sarmýþ bedenim.
Boþ ver deseler de, gayri dayanmam
Ne ölümden fayda, ne yaþar dirim…
MEHMET FÝKRET ÜNALAN