Karanlýk son bulmadý henüz Þeb-i yelda bu sanki Yok bir ses, gecede bir pürüz Bitmedi uzun suskunluk hali
Hep suskun beklerdik sabahý da Hiç kesiþmezdi yolumuz
Beklerken Leyla dedik geceye, Lakin hepimiz mecnunuz Ah ile piþmiþ, Her nefeste yanmýþ, Her ýþýða kanmýþ Þem’e aldanmýþ bir pervane olmuþuz
Þimdi ise Ýmkânsýz vuslatýn vaktidir. Ýmzasýz, bir aþkýn aktidir
Fecri beklemeye mecburuz Güneþ olsa da Þem’in ardýnda Son anlarýnda da olsa Leyla Düþünme bir daha Gösterip kendini söyle Yahut yak yine kanatlarýný hoyratça Duymazsýn acýyý o anda Yada tam o anda, Tam o anda söyle bu defa Kendi adýna kalbin nâmýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nakkaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.