OLMASIZ

Kurumuþ nefesinden kalmýþ çýplak sesiyle...
Yüzüne çarpan tükürüðü,
Üstünde duygusu, topraðýn
Ezmiþim/ler taþlarý
Ýrili ufaklýlarýyla mý?
Üstün de seviþmiþ bulut’tan
Kanýný temize çeker denizin
Soyulan bedeninden düþen tuzlarý;
yalamalý’lýymýþ kediler...
Kuyruðu duvara sýkýþýk
Tengri sessiz.
Tencerenin çarpýmý gibi
Çan eþittir çan
Uzak ta düþmüþ gölgesinden
Çevrilmiþ fincana benzer,
Sedâ’ya idamýnda.
Gözleri; gözleri arayanlarýn
Aysýz ýþýðýnda

Olmayan þeylerin þeylerin den;
Bir þeysiz
Nuri Altay
Sosyal Medyada Paylaşın: