Ýstanbul
Gün geçtikce sana benziyorum
Ne iki yakam bir araya geliyor
Nede boðazým düðümleniyor eskisi gibi
Fetih olduðum tarihe gömüldü yüreðim..
Seni hayallerimle süslüyorum
Ne Hatýralar saklý sahillerin
Nede acý yüklü eserlerin ölüyor
Üstüm baþým sen içinde Ýstanbul..
Bumuydu aþk dediðin
Ýki eksik bir fazla yüreðim
Kan aðlýyor bak gözlerim
Senden habersiz sana ölüyorum Ýstanbul..
Duy beni ey Fatih’in armaðaný
Sessiz çýðlýklarým var içimde
Haykýrmak istiyorum yeter diye
Duy beni hayaller þehiri Ýstanbul..
Sen yaþa beni
Benim seni yaþayamadýðým gibi
Sen tut ellerimden
Benim sende hissettiðim gibi
Sen süsle hayallerimi
Hatýralar tebbesümde kalsýn
Sen yaþat beni
Ölümlü de olsa bir beden eksilmesin...
Budur sana son sitemmim
Gözlerimden döküldü nemlerim
Ben sadece düþ’tüm, gerçek olan yüreðim.
Gidiyor ruhum, emanet sana bedenim..
Elveda ÝSTANBUL...
Ahmet ÇALIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.