O ölümsüz sevgiler, gerçek deðil masalmýþ…
Aþk dediðin yalanmýþ, yalanmýþ vefa sözü.
Onlar aþka inanmýþ, birbirine adanmýþ,
Masallarda yaþýyor, sevginin ölümsüzü.
Vazgeçtim sevmelerden, ne seni ne de baþka,
Artýk inanmýyorum, ne sevgiye ne aþka…
Þiirler yazdým sana, yazýp da besteledim,
Kýrdým kalemi artýk, çünkü layýk deðilsin.
Sevmeyi çok istedim, ama beceremedim.
Ne benim adým Ferhat, ne de sen bir Þirin’sin…
Vazgeçtim sevmelerden, ne seni ne de baþka,
Artýk inanmýyorum, ne sevgiye ne aþka…
Düþ yakamdan vefasýz, yaþayacaðým aþksýz.
Yüreðime taþ basýp, unutmalýyým seni…
Girme rüyalarýma, geceleri apansýz.
Kilit vurdum kalbime, daha da yakma beni.
Vazgeçtim sevmelerden, ne seni ne de baþka,
Artýk inanmýyorum, ne sevgiye ne aþka…
Bitti artýk özlemim, özlemiyorum inan!
Özlem dediðin ne ki? Sevenler özlenirmiþ.
Bir evimi özledim, gerisi hepsi yalan…
Gerçek hayat da deðil, masalda sevilirmiþ.
Vazgeçtim sevmelerden, ne seni ne de baþka,
Artýk inanmýyorum, ne sevgiye ne aþka…
MEHMET FÝKRET ÜNALAN