Unuttum artýk seni, vazgeçtim ey vefasýz!
Rabbime sýðýndým ben, artýk aðlamýyorum.
Mevla’m sevdiði kulu, býrakmazmýþ dermansýz.
Bir gün dönersin diye, umut baðlamýyorum.
Sana olan sevgime, hep duyarsýz davrandýn.
Ýstemem sevme dedin, vazgeçtim sevmelerden.
Ben sana baðlandýkça, sen canýmdan can aldýn.
Alýþtým yalnýzlýða, sevda dilenmem senden.
Özlemiyorum seni, düþtün gözümden inan!
Anmýyorum adýný, bir daha da hiç anmam…
Bu sevdayý sen yýktýn, bir tek ben oldum yanan.
Küle döndü yüreðim, istesem de yanamam.
Yine doðuyor güneþ, karanlýðýn üstüne.
Sen tatlý uykudayken, ben hiç uyumuyorum.
Þimdi artýk mesut ol, veda ettim sevgine.
Beni bu hale koyan, sevdan deðil gururum.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN