ülkesini kaybetmiþ
bir kral gibi yorgun ve düþünceli
gözlerle seyrediyorum
hayatýn benden götürdüklerini
Eminönü iskelesi gibi kalabalýk
kýz kulesi kadar yalnýzlýk görüyorum
seninle birlikte giderken bu þehirde
oysa allý pullu düþlerim vardý
bir çocuðun bayram sevinçleri kadar büyük
topraðýn yaðmura duyduðu özlem misali
sen ulaþýlmaz Leyla oldun
ben aklýný kaybetmiþ
bir mecnun gibi çöllerdeydim þimdi
(gönül adamý ali)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.