Oysaki zaman herseyin katiliydi.. Bir gece yarýsýnda farkettim geçmediðini.. Sonra sýraladý bir biri ardýna düþünceleri.. Gözlerimi tavana perçinleyip astý suretini..
Hasta gönlümün refakatçi uykusuzluðunda.. Bekle dedi sabahý umut deyip sancýyla.. Her yeni güne yeni bir dua nakþedip.. Yalvarandým, el açandým zamanla..
Önce zaman kendimin katiliydi.. Öldürdü, onu sevdikçe ben’i.. Biz dedim herþeye yeter örter eksiði.. Kandýkça yandým ben katiliydi..
Acýyla sancýyla büyüttüm sen’i.. Baþköþe kalbimde durulttum seni.. Zaman geldi sükunet bitirdim sözü Sen dedin zaman, öldürdü sen’i.. Biz dedim zaman, öldürdü biz’i..
Oysaki zaman herþeyin katiliydi.. Önce beni, sonra seni ve öldürdü bizi.. Önce aþký, sonra sevgiyi bitirdi gitti.. Maziye bir sünger katran çek dedi.. Zaman bekleyenin.. Zaman sevenin.. Zaman sevginin.. Ve zaman herþeyin katiliydi..
Fikret ÝZGÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret İZGİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.