YÜCE MEVLANA

Belh þehrinde doðdu sevgi güneþi,
Dünyada benzeri bulunmaz eþi.
Mümine Hatun’un gönül neþesi,
Gönül bahçesinin yazý Mevlana…

Bahaeddin Veled gitti Kâbe’ye,
Yol uðradý düþtü Þam, Larende’ye.
Ol Niþabur þehri sultaný diye,
Sevda bahçesinin özü Mevlana…

Ýplikçi Medrese dolup taþardý,
Mevlana Hak için aþkla yaþardý.
Gönüller fethedip sevgi baþardý,
Erenler kulaðý gözü Mevlana…

Hamdým piþtim ile yandým diyerek,
Sevdasý aþk için coþtu bu yürek.
Hoþ görü kardeþlik sevgi bilerek
Dört mevsim baharýn güzü Mevlana…

Gönüllerde solmaz bir çiçekti o,
Kâbe’ye yüzünü sürecekti o,
Nur ile aþk için ölecekti o,
Güneþin gül açan yüzü Mevlana.

Yaratana gönül veren nur, melek,
Kabrine gidenler adarlar dilek.
Aþk, sevgi, yolunda böyle bir yürek,
Hakka giden yolun izi Mevlana.

Barýþ ve kardeþlik sembolü idi,
Âþýk olan aþkla tanýnýr dedi.
Bunca nasihati kimler dinledi,
Birlik beraberlik sözü Mevlana…


SABÝHA SERÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: