YANAN BİR KÖZ YÜREĞİM

Gözlerinin yeþilinde,
Artýk yanan bir köz yüreðim,
Bakýþlarýnda kayboluyor,
Gözlerinde gözlerim.

Sanki söküp alýyor,
Benden beni sihirli bir gül,
Gözlerinin gizemine kapýlýp gidiyor gönlüm,
Güne senle baþlýyor,
Senin gözlerinle bakýyorum her sabah,
Seviniyorsam seninle seviniyorum,
Biten her günün akþamýnda.

Hüzünlerimde de yine sen varsýn yanýmda,
Mutlu olmak istiyorum ben de,
Yalnýzlýðýn kýyýsýnda dolaþýp dursam da,
Yudum yudum sende tatmak istiyorum,
Aþký da, sevgiyi de
Her geçen gün büyümesini umuyorum,
Sevdanýn yüreðinde.

Akþam güneþi düþüyor seni düþünürken
Yeþille buluþuyor kýzýl mavili ýþýklar,
Karanlýðýn hüznünü duyuyorum gökyüzünde
Gece çökmese de sensizliðin çökmesinden.

Vurgun yemiþ gibi yüreðim,
Çýrpýnýp duruyor düþtüðü yerde,
Bir nefes verebilirsen ,can bulur nefesinle
Alýn yazgýmýz kim bilir
Ne zaman yazýlmýþ,nerede , hangi kalemle,
Nasýl çizilmiþ renklerle desen desen?
Ne sen bilirsin yaþanacaklarý ne de ben
Sevgiyi anlayamazsýn ki zaten sevmeden.

07.12.2009.KIRÞEHÝR.
OSMAN ÖZTÜRK...TAFLAN MEVSÝMÝ ÞÝÝR KÝTABIMDAN
























Sosyal Medyada Paylaşın: