yarýn olacak ve ben yine uyanacaðým yokluðuna saçlarýmý taraklayýp arkadan parmaklarýmla ýsýnýr gibi yapýp soðuk bu kýþ ayazýnda baþýmý sýkýþtýracaðým o çocuk yanýna
gölgeni üstümden al(ma) desem de sana sen içimin lâl olan þehri kýrýldý kaþýðýn bu aþkta
git ama beni dünde býrakma
hayat tutacak ellerimden bilirim alacak ruhumu benden göçülmesi gereken o yere rüzgâr arzumla esmeyecek bir daha sana yaðmur olup düþmeyecek yüzüm saçlarýnýn rengine güneþ esneyip yaþlarýný dökerken üstüme ben mezarýmý dikeceðim dudaklarýndaki ölüme ikimiz adýna sana yeminle seveceðim seni sonsuza sen bil/me
an/sýzýn devrilir gözlerin içim(d)e bense uyurum rüyalarda uzaklýðýnca sana
bir çocuk ellerini düþer söz uçlarýma uyanýrým telaþla adýna buz keser ateþim o an saçlarýný okþar þefkatim biraz ürker/sin az biraz da korkar/sýn içimde üþürüz birlikte onu sarmalýyým sarmalýyým onu sen diye sarmalýyým kendime büyümeyen yanýmla diyorum içimde
git(me)sin benden iþte
kokuma bulanýr küçük yüreðin birde bil(m)iyorum seni daha çok sevmeli daha çok sevmeliyim yine sevmemeli belki de
sevgili(m)
sen orada öyle uzak durma bana dudaklarýný arala çið düþsün aþka
u yan(may)alým sabaha...
MHD
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.