Vakti Geldiğinde

Yollar yorgun ben yolcu
Arayýp durdum yol bulamadým
Takvimler acý yazdý gizlice ruhuma
Sýzlandým, dertlendim
Bir türlü sesimi duyuramadým

Ýsterdim ki sevdayla haykýrsýn bülbül
Ne incinsin kalbi ne de aðlasýn
Rüzgârlar titretmesin bakýþlarýný
Seviyorum dediði kadar
Gülümseyip seviliyorum desin

Ne çare bilinmezliklerde kayboldu sevgi
Kýymeti bilinmedi gözlerdeki yakamozlarýn
Varlýk içinde yokluða mahkûm gönüllere teslim edildi vefa
Alýþkanlýk labirentinde esareti hükmü sürdü
Bir türlü tamamlanamayan yapbozlarýn

Þarkýlar yarýþtýrdýk ayrýlýk ve hasret atbaþý
Zamanla oynadýk zamandan çalarak
Beþ taþ oynadýk gizli gizli
Lakin vakti geldi hüznün
Hem içe hem dýþa aðlayarak

Talih demek lazým açan hicran çiçeklerine
Tebessümlerin buruklaþtýðý an bu an
Bahar mevsimini bitirdi baþka bir bahar
Güneþ kavruk doðsa da ruhumda
Ýstemeden gitmek vakti inan

Sosyal Medyada Paylaşın: